Γι’ αυτό και στον καυγά που έχει στηθεί γύρω...
από τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους ανάμεσα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, η άποψη της κυβέρνησης - εάν βέβαια είχε κάποια άποψη - είναι περιττή. Εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να περιοριστούμε στην πιστή εφαρμογή όσων αποτελούν πεδίο σύγκλισης ανάμεσα σε ΔΝΤ και Βερολίνο. Γιατί, κακά τα ψέματα, μπορεί σήμερα οι δύο πλευρές να μαλλιοτραβιούνται για το χρέος (και για το μοίρασμα της μικρής, αλλά γεωπολιτικά σημαντικής ελληνικής πίτας), παρ’ ολ’ αυτά η Αθήνα καλείται να προσηλωθεί σε όσα συμφωνούν οι αντιμαχόμενες πλευρές, δηλαδή στα μέτρα που θα μας κάνουν τον βίο αβίωτο.
Ήδη, την ώρα που το μπρα ντε φερ ΔΝΤ και Γερμανίας επισκιάζει τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη και κοντεύει να τινάξει στον αέρα τη συμφωνία για την εκταμίευση της περιβόητης δόσης, η φοβική ελληνική κυβέρνηση σπεύδει να καταθέσει διαπιστευτήρια στην τρόικα ανακοινώνοντας τις πρώτες απολύσεις (αλλιώς «διαθεσιμότητες») δημοσίων υπαλλήλων. Μάλιστα, υιοθετώντας γνωστές τακτικές αποπροσανατολισμού των πολιτών, οι μνημονιακές δυνάμεις προτάσσουν ότι 800 εκ των 2.000 που θα δουν την έξοδο μέσα στον επόμενο μήνα (και των 25.000 που θα ακολουθήσουν το 2013) είναι επίορκοι.
Μέσα στη γενικότερη σύγχυση που επικρατεί γύρω από τις περιβόητες «συνολικές λύσεις», η Αθήνα φαίνεται πως έχει εγκαταλείψει και τις τελευταίες δήθεν «κόκκινες γραμμές». Απ’ ό,τι μαθαίνουμε, η ελληνική πλευρά τείνει να αποδεχτεί την εισαγωγή ρήτρας παρέκκλισης από τους στόχους του προγράμματος, που θα οδηγεί αυτόματα σε νέα μέτρα, ενώ επιτροπή ξένων τεχνοκρατών θα ελέγχει σε εβδομαδιαία βάση την κίνηση του «περιβόητου» ειδικού λογαριασμού…
Αυτά ως προς το non paper του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που «δεν ισχύει», όπως διαβεβαίωνε (!) ο Γ. Στουρνάρας.
Το Ποντίκι
