Σε αυτή την υπόθεση υπάρχουν αθέατες πλευρές. Η λίστα Λαγκάρντ δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται και θα χρειαστεί έρευνα σε βάθος για να δούμε γιατί από τη στιγμή που προέκυψε συνέβησαν τόσες πολλές αβλεψίες. Ο ένας δεν θυμάται, ο άλλος έχασε, ο τρίτος δεν βρήκε και πάει λέγοντας. Είναι...
πολλές οι σκιές σε ένα θέμα που θα έπρεπε να είναι πολύ διαυγές.
Η θέση του Βαγγέλη Βενιζέλου: η πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να τον εντάξει στο κάδρο των ποινικών ευθυνών στην υπόθεση της λίστας Λαγκαρντ συνιστά σκευωρία εναντίον του! Γιατί σκευωρία; Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ισχυρίζεται ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έκανε αυτό που όφειλε, από πρόθεση, -αλλιώς δεν νοείται η παράβαση καθήκοντος που του προσάπτει- όποτε πρέπει να κριθεί από τη Δικαιοσύνη.
Φυσικά οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή οφείλουν να καταθέσουν στοιχεία που θα αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς τους. Αλλιώς η Κουμουνδούρου θα εκτεθεί και θα φανεί ότι προσπαθεί να κερδίσει εντυπώσεις σε βάρος της υπόληψης ενός πολιτικού αντιπάλου. Αν έχει στοιχεία ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε όχι απλώς κάνει καλά, αλλά οφείλει να ζητήσει προκαταρκτική εξέταση και για τον Βενιζέλο. Αν δεν έχει, θα ρεζιλευτεί. Τόσο απλό. Από πού κι ως πού αυτό μπορεί να θεωρηθεί σκευωρία; Σιγά μην αρχίσουμε να μιλάμε και για «βρόμικο '13».
Η δραματοποίηση της υπόθεσης από την πλευρά του Βενιζέλου σε ό,τι τον αφορά και η προσπάθεια να σκιαγραφήσει το ρόλο του διωκόμενου γίνεται με ένα επιχείρημα που δείχνει να απευθύνεται σε ηλιθίους. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών λέει ότι αν υπάρχει σήμερα η λίστα Λαγκαρντ είναι γιατί ο ίδιος την εμφάνισε. Σωστό. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τον κατηγορεί γι' αυτό. Τον κατηγορεί γιατί την…εξαφάνισε. Για την ακρίβεια τον θεωρεί υπόλογο για δυο συγκεκριμένα θέματα.
Πρώτα γιατί όταν παρέλαβε την -μαγειρεμένη έστω- λίστα δεν έκανε τίποτε για να ελεγχθούν τα αναφερόμενα πρόσωπα. Έκανε και δεν το ξέρουμε; Ότι του είπε ο Διώτης πως δεν είναι αξιοποιήσιμα τα στοιχεία από νομική άποψη δεν είναι επιχείρημα για υπουργό που είναι και προβεβλημένος νομικός.
Το δεύτερο θέμα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο Βενιζέλος πήρε τη λίστα μαζί του. Δεν την πήρε; Προσοχή: δεν πήρε απλώς ένα αντίγραφο για το αρχείο του -κάτι που θα ήταν συζητήσιμο- και το προσκόμισε όταν το πρωτότυπο χάθηκε, για να βοηθήσει την έρευνα. Δεν την παρέδωσε στον διάδοχό του, όπως όφειλε. Ούτε καν με εμπιστευτικό πρωτόκολλο όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Και σε κάθε περίπτωση από πού κι ως πού ένας υπουργός μπορεί να επιλέγει τι θα παραδίδει στον επόμενο και τι θα παίρνει μαζί του όταν αντικαθίσταται;
Ότι μετά από καιρό την εμφάνισε δεν τον απαλλάσσει, και πολύ περισσότερο δεν τον κάνει ήρωα της υπόθεσης… Είναι σαν να μην παραδώσει ο ταχυδρόμος το γράμμα στον παραλήπτη του και να θέλει να τον ευγνωμονεί και από πάνω, γιατί του το έδωσε αργότερα και αφού το διάβασε!
Έχουμε λοιπόν έναν υπουργό που λέει ότι δεν έκανε καμία αλλοίωση στη λίστα, αλλά δεν ξέρει ούτε πού βρίσκεται το πρωτότυπο ούτε ποιος έβγαλε από μέσα τους συγγενείς του. Και έναν δεύτερο που θέλει να του πιστώσουμε ότι πήρε στο σπίτι του ένα δημόσιο έγγραφο. Όλως τυχαίως κανείς από τους δυο δεν έκανε κάτι επι της ουσίας με αυτή την περίφημη λίστα, δεν έφερε ούτε ένα ευρώ στο δημόσιο ταμείο, δεν ενόχλησαν καν τους καταθέτες. Είναι δυνατόν υπουργοί που ανακηρύσσουν τους εαυτούς τους αμείλικτους φοροκυνηγούς, να δείχνουν όχι μόνο αδιαφορία στην αξιοποίηση ενός στοιχείου που θα τους δόξαζε, αλλά και συμπεριφέρονται μέχρι και ηλιθίως μεχρι σήμερα, παρότι τετραπέρατοι και οι δυο;
Είναι πολλές οι σκιές σε ένα θέμα που θα έπρεπε να είναι πολύ διαυγές. Σε αυτή την υπόθεση υπάρχουν αθέατες πλευρές. Η λίστα Λαγκάρντ δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται και θα χρειαστεί έρευνα σε βάθος για να δούμε γιατί από τη στιγμή που προέκυψε συνέβησαν τόσες πολλές αβλεψίες. Ο ένας δεν θυμάται, ο άλλος έχασε, ο τρίτος δεν βρήκε και πάει λέγοντας. Μεγάλες κουβέντες δεν πρέπει να λέει κανείς, αλλά σε αυτή την υπόθεση υπάρχουν κεφάλαια που μένουν ακόμη στο σκοτάδι.
