Ακούγοντας και διαβάζοντας κάποιος όλα όσα γράφονται και κυκλοφορούν γύρω από τη λίστα Λαγκάρντ και ξεφεύγοντας από τη φυσιολογική και δικαιολογημένη πρώτη σκέψη (ας πάει κάποιος φυλακή επιτέλους), επιβάλλεται να προσέξει δυο - τρία ακόμη πράγματα:
Πρώτον: Την περιβόητη λίστα διακίνησαν προς την Ελλάδα οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες. Αυτές διαχειρίστηκαν το σύνολο του υλικού που έκλεψε ο Φαλσιανί και απέκοψαν το κομμάτι που αφορά Έλληνες για να το διαβιβάσουν στην ελληνική κυβέρνηση. Άραγε στην εν λόγω λίστα περιλαμβάνονται και τα ονόματα πολιτικών και άλλων που λαδώθηκαν από γαλλικές πολεμικές βιομηχανίες ή άλλες εταιρείες με συμφέροντα στην Ελλάδα; Ή μήπως οι Γάλλοι κάνουν τις δουλειές τους με τον... σταυρό στο χέρι;
Δεύτερον: Η εν λόγω λίστα περιλαμβάνει τις συναλλαγές - όχι ντε και καλά παράνομες - κάποιων «ματσωμένων» συμπολιτών μας με μία και μόνη συγκεκριμένη τράπεζα. Δεδομένων των δεκάδων - εκατοντάδων τραπεζών που υπάρχουν παγκοσμίως και ευχαρίστως κάνουν τη δουλειά τους (να μαζεύουν χρήμα), είναι αβάσιμο να υποθέσει κάποιος ότι η λίστα Λαγκάρντ είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, αν λάβει κανείς υπόψη και τις off shore ως μηχανισμό αποθήκευσης χρήματος;
Τρίτον: Όλη αυτή η φασαρία που άρχισε και αναμένεται να μας απασχολήσει όλο το επόμενο διάστημα γύρω από τον Παπακωνσταντίνου και το... σόι του μήπως σηκώνει όση σκόνη χρειάζεται για να κρυφτούν και καμπόσοι άλλοι, οι οποίοι σήμερα δεν είναι στην απέξω και πολιτικά τελειωμένοι, όπως ο πρώην «τσάρος»;
Τέταρτον: Μήπως όλη αυτή η φασαρία μάς εμποδίζει τελικά να ακούσουμε τους ήχους της οδυνηρής πραγματικότητας, η οποία συνοψίζεται σε λίγες μόλις λέξεις: χώρα περιορισμένης κυριαρχίας, χώρα οικόπεδο και αποικία, διαμοιρασμένη κατά τομείς ευθύνης μεταξύ των εταίρων και δανειστών…
Δεδοµένου τούτου, δηλαδή του απόλυτου ελέγχου που ασκούν πια σε κάθε τομέα της χώρας οι εταίροι και δανειστές, δικαίως κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: Ποιοι και πόσοι θα κρυφτούν και θα διασωθούν τελικά πίσω από την ομόθυμη καρατόμηση του Παπακωνσταντίνου;
