Στον γάμο τραβάω το μανίκι της μάνας την στιγμή της χαιρετούρας.. "μαμά
τι ευχή να πω;" Στα βαφτίσια το ίδιο και στην πρώτη κηδεία θυμάμαι.
Δύσκολο πράγμα να πρέπει να πεις ευχή μόνο και μόνο επειδή πρέπει. Με
τις ευχές δεν είχα...και τόσο καλή σχέση είναι η αλήθεια, όπως
και με την τύχη. Με τον καιρό πίστεψα στις ευχές ίσως από ανάγκη, στην
τύχη ποτέ! Η θετική σκέψη, η πίστη για το καλύτερο πιστεύω πως βοηθά
στην πραγματοποίησή του.
Αυτά τα Χριστούγεννα όμως είμαι σαν το παιδί που τραβάει το μανίκι της
μάνας για να το ορμηνεύσει τι ευχή να πει. Μόνο που τώρα δεν θέλω να μου
πουν τα λόγια, αλλά τον τρόπο να τα πιστέψω ξανά. Είναι που δεν θέλω να
ευχηθώ να είμαστε μόνο εμείς καλά και οι γνωστοί μας, είναι που θέλω
απεγνωσμένα να είναι καλά όλοι. Θέλω η δύναμη του ανθρώπινου μυαλού και η
θέληση της ψυχής του, επιτέλους, να υπηρετήσει το καλό και μόνο!
Δεν εύχομαι πια.. ΘΕΛΩ!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους! margo-k
Share
This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.
