Έπιναν και διασκέδαζαν βασανίζοντάς τον. Τους ικέτευε κι εκείνοι απειλούσαν να τον ανασκολοπίσουν. Η ηδονή τους αυξανόταν ανάλογα με τον πόνο που προκαλούσαν. Κατάφερε να διαφύγει και ο βασανιστής του συνελήφθη. Όμως, ο θύτης, τελικά, απελευθερώθηκε και το θύμα αντιμετωπίζει την τιμωρία της απέλασης!
Η χομπσιανή κοινωνία του 21ου αιώνα, όπου ο κανιβαλισμός κλιμακώνεται από τη Σαλαμίνα μέχρι το Βερολίνο και τη Νέα Υόρκη. Γιατί ό,τι συνέβη με τον αιγύπτιο μετανάστη συμβαίνει και εναντίον της Ελλάδας, η οποία «πίνει το κώνειο» σύμφωνα με τους New York Times, υπακούουσα στην ετυμηγορία των δικαστών-δανειστών της, του Σόιμπλε, της Μέρκελ, του Ντράγκι και της Λαγκάρντ. Αλλά γιατί τάχα ακολουθούμε τη στάση του Σωκράτη; Σε ποια Πόλη και σε ποιους νόμους υποτασσόμαστε; Η απάντηση είναι ότι υπακούμε στους νόμους του μαφιόζικου καπιταλισμού, του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που δεν αποδέχονται να απολέσουν τα τοκογλυφικά κέρδη τους από ένα νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Τι κρύβεται, όμως, πίσω από τα βασανιστήρια των Ελλήνων; Το παιχνίδι της ηγεμονίας στη Δύση μεταξύ των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το ευρώ καταρρέει, έτσι ώστε να προσελκύσουν όλες τις ευρωπαϊκές επενδύσεις. Όπερ και εγένετο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Ομπάμα ανάσχεσε την κρίση και την ύφεση της αμερικανικής οικονομίας. Συνεπώς, το πρόβλημα των μηδενικών επενδύσεων και της ανάπτυξης δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Ευρώπη.
Τώρα έχουμε ένα δεύτερο γύρο «χτυπημάτων» από την Αμερική με τη Moody’s να προβαίνει σε λίγο στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας. Παραδόξως, την αξιολόγηση της Γαλλίας ζητά και ο Β. Σόιμπλε, παίζοντας το παιχνίδι των Αμερικανών. Γιατί, άραγε, συμβαίνει αυτό; Επειδή το Βερολίνο επιδιώκει να βάλει τη Γερμανική σφραγίδα στην Ευρώπη, χωρίς να μοιράζεται την εξουσία με κανέναν άλλον. Αυτό, όμως, δηλαδή η γερμανική κοντόφθαλμη και ιδεοληπτική πολιτική ενισχύει τους αμερικανικούς γεωπολιτικούς στόχους.
Με άλλα λόγια, η ημιτελική σύγκρουση θα είναι μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας. Γιατί η τελική θα είναι μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Η Γερμανία είναι ήδη χαμένη καθώς η οικονομία της ασφυκτιά από τη σκόνη των ερειπίων του ευρωπαϊκού νότου. Ακόμη και στην πρώην ισχυρή Γαλλία έχουμε τη νέα φτώχια να παρελαύνει στα «βάρβαρα παζάρια», πουλώντας μεταχειρισμένα ρούχα και παπούτσια. Όπως εκείνος ο άστεγος στην αγορά της Φρανκφούρτης, πριν χρόνια, που είχε βγάλει από τα πόδια τα παπούτσια του και τα πωλούσε. Μ’ ένα λόγο, εξαθλίωση παντού.
Αλλά γιατί, αφού έτσι έχουν τα πράγματα, εμείς συνεχίζουμε να ακολουθούμε τη στάση του Σωκράτη; Κι αυτό όταν είναι πασίδηλο ότι η ελληνική οικονομία δεν θα αντέξει για πολύ αν δεν λάβει τα χρήματα; Γιατί επιπλέον επιμένουμε να εφαρμόζουμε τα νέα άγρια μέτρα λιτότητας;
Ήδη η Financial Times της Γερμανίας γράφουν για κοινωνική αποσταθεροποίηση και «εξέγερση ενόψει» στην Ελλάδα. Σ’ αυτό το μελλοντικό χάος, γιατί η επιστροφή στη δραχμή να συνιστά χειρότερη κόλαση απ’ αυτή στην οποία βρισκόμαστε;
