Για τον λόγο αυτό, όταν οι τρεις θεματοφύλακες - και σωματοφύλακες - του μνημονίου εκβιάζουν για την ψήφιση του ενός τερατουργήματος μετά το άλλο, όταν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους περί «τελευταίων μέτρων», θα πρέπει να απαντήσουν σε ένα ερώτημα: Σε ποιον ακριβώς απευθύνονται;. Στο μόλις 4% των πολιτών που συνεχίζει να τους πιστεύει; Στους ψηφοφόρους τους που τους έχουν διαγράψει; Ή μήπως στον ίδιο τους τον εαυτό; Γιατί, παρά το γεγονός ότι η πλειονότητα του λαού έχει προεξοφλήσει ότι «αυτά τα μέτρα δεν είναι τα τελευταία», οι ίδιοι - με «αυτιστική» εμμονή - συνεχίζουν να προασπίζονται αυτά που ψηφίζουν ως μονόδρομο για τη «σωτηρία» της χώρας την ώρα που τα ίδια τα νομοσχέδια… αλληλο- και αυτοακυρώνονται!
Οµολογουµένως δεν είναι εύκολο να πείσει κανείς - ούτε τον εαυτό του, πόσο μάλλον τους υπόλοιπους - για την ορθότητα ενός… «μεσοπρόθεσμου», του οποίου οι ίδιοι οι συντάκτες παραδέχονται ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην επαληθευτούν οι προβλέψεις λόγω των υφεσιακών επιπτώσεων των νέων μέτρων! Όπως αναφέρουν οι συντάκτες, «αν όντως αληθεύουν οι νέες μελέτες που δείχνουν σημαντική αύξηση των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών στη μετά κρίση περίοδο, υπάρχει περίπτωση να υπάρξει απόκλιση της πραγματικής μακροοικονομικής επίδοσης της οικονομίας για την περίοδο 2013 - 2016 σε σχέση με το μακροοικονομικό σενάριο», κάτι που σε απλά ελληνικά μεταφράζεται σε ανάγκη λήψης νέων μέτρων.
Αυτά δεν τα λέµε εµείς… οι ίδιοι τα λένε. Αυτοί που τα υπαγορεύουν και οι άλλοι που τα ψηφίζουν, έχοντας το θράσος να υποστηρίζουν ότι πρόκειται για τα «τελευταία μέτρα».
Το Ποντίκι
